Bazıları insanlarla konuşur, bazılarıysa sessiz sedasız yıllara anlatır hikâyesini. Ben ağaçlarla konuşurum. Ses vermezler ama söylediklerini duyarım. Çünkü kırk yılı aşkın zamandır, her kıymıkta bir sızı, her lifte bir hatıra bulurum.
Ceviz: Bilge ve Dirençli
Ceviz ağacıyla çalışmak, yaş almış bir ustayla sohbet etmek gibidir. Ağırdır; hem kilosu hem duruşuyla. Kimi zaman bıçak geçmez damarlarına. Ama sabırla işlendiğinde öyle asil bir ton çıkar ki ortaya, mobilya değil, karakter yaparsınız sanki. Ceviz, zamana karşı koyanların ağacıdır. Evladiyelik işler onda doğar.
Meşe: Dik Başlı Ama Sadık
Meşe, meydan okur. Serttir, başına buyruktur, ama bir kez gönlünü kazanırsanız sırtınızı asla yere getirmez. Evdeki en sağlam masalar, yıllara meydan okuyan dolaplar hep meşeden yapılır. Bir nevi evin direğidir. Ustanın sabrını sınar, ama sonunda yüzünü güldürür.
Ladin: Hafiflikteki Asalet
Ladinle çalışmak, türkü söyleyen bir usta gibi olmaktır. Yumuşaktır, hafiftir, ama boş değildir. İçinde bir huzur taşır. Genç ustalara öneririm onu; işlenmesi kolaydır ama inceliği ister. Ladinle yapılmış bir sandalyeye oturduğunuzda, farkına varmadan geçmişe gidersiniz.
Kayın: Sessiz Güç
Kayın ağacı pek konuşmaz. Fazla gösterişi de yoktur. Ama çalışırken fark edersiniz gücünü. Ne kırılır kolayca ne de yılar. Hem marangozun dostudur hem evin sükûnetini taşır. Kapı olur, yatak olur, raf olur... Kayın, emeğin ağacıdır. Gösterişe değil işe bakar.
Her ağacın bir huyu vardır. Tıpkı insanlar gibi; kimi sıcak, kimi mesafeli, kimi dik başlı, kimi içli. Ama hepsinin ortak bir yanı var: Dinlersen anlatırlar. Ben de yıllardır dinliyorum... Tahta kokusuyla dolu atölyemde, her talaş zerresi bir hikâyeye dönüşür. Ve bilirim ki her mobilya, aslında bir ağacın insana fısıldadığı son cümledir.
